ΟΙ 9 ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΑΝ ΤΟ 2017

Παρακάτω σου παραδίδω τις 9 πιο πολυσυζητημένες ταινίες του σινεμά για το 2017 σύμφωνα πάντα με κριτικές που έχουν δημοσιευθεί.Αν έχασες κάποιο από αυτά ευκαιρία να επανορθώσεις.Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα συναισθήματα και τα μαθήματα που μπορεί να σου δώσει μία ταινία είναι ισάξια με εμπειρίες ζωής.

Καλή προβολή!

9. Το Αυτό

Το θρίλερ του ανερχόμενου σκηνοθέτη Άντι Μουσκιέτι έκανε έξυπνη μετάγγιση των πιο αποτελεσματικών στοιχείων της λογοτεχνίας του Κινγκ (παιδάκια-losers με τη χημεία εκείνων του Στάσου Πλάι Μου τρομοκρατούνται από τον κλόουν Πένιγουαϊζ που αποκτά τη μορφή των χειρότερων φόβων τους) σε μια εποχή που η νοσταλγία γίνεται meme με ευκολία και η έννοια του Κακού είναι επικίνδυνα συνυφασμένη με την καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων. Είχε γνήσιο τρόμο (δίνοντας νέο νόημα στη φράση «λουτρό αίματος»), είχε quotable αστεία (“THEY’RE GAZEBOS!”), ενώ η τεράστια εμπορική επιτυχία της ταινίας (και στη χώρα μας) εγγυήθηκε αυτήν την σπάνια πλέον απόλαυση να μοιράζεσαι με τους υπόλοιπους θεατές μέσα σε μια γεμάτη κινηματογραφική αίθουσα τα jump scares και τα γέλια που συνήθως ακολουθούν.​

8. Λόγκαν

Ή αλλιώς Children of X-Men. Σε αυτό το μετα-αποκαλυπτικό ρέκβιεμ για έναν υπερήρωα, ο Γούλβεριν του Χιου Τζάκμαν έχει στενάχωρη καρδιά, [στην οποία] σεκλέτια δεν χωρούνε, ειδικά όταν έρχονται με τη μορφή ενός αγνώστου πατρότητας κοριτσιού που μπορεί να αποτελεί το μέλλον των εξαφανισμένων μεταλλαγμένων και ζητά προστασία από τον κουρασμένο, αλκοολικό πρώην Χ-Man. Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Μάνγκολντ ξεφορτώνεται το βαρύ CGI και ό,τι μπορεί να θυμίζει big-budget μεταφορά κόμικ κι αφήνει τον Τζάκμαν να λάμψει σε ένα ελεγειακό γουέστερν, ένα δράμα ακόμα και με σαιξπηρικές αναφορές, στο οποίο ο ήρωας καλείται να συμφιλιωθεί με το βίαιο, αμφιλεγόμενο παρελθόν του πριν έρθει αντιμέτωπος με το αναπόδραστο μέλλον του. Το τέλειο φινάλε (και πρακτικά, γιατί το τελευταίο πλάνο του Λόγκαν είναι όντως τέλειο) για μια άνιση αλλά ποτέ βαρετή σειρά ταινιών.

7. Τρέξε!

Η ταινία-ορόσημο του 2017, καθρέφτης και προϊόν των κοινωνικοπολιτικών διχασμών στην αμερικάνικη κοινωνία έτσι όπως κλιμακώθηκαν την πρώτη χρονιά της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, ήρθε σχεδόν από το πουθενά και κατέληξε όχι μόνο να είναι το καλύτερο θρίλερ της χρονιάς, αλλά και το πιο ολοκληρωμένο σχόλιο για το ρατσισμό και τη φυλετική ταυτότητα στη σύγχρονη Αμερική. Ανέλπιστα, ο κωμικός Τζόρνταν Πιλ της σατιρικής σειράς Key & Peele συναρμολογεί με την προσοχή, την αυτοπεποίθηση και την οξυδέρκεια ενός βετεράνου μια πολυεπίπεδη σάτιρα τρόμου που διασταυρώνει το Μάντεψε Ποιος Θα ’ρθει Για Δείπνο με το The Stepford Wives όταν μια λευκή μιλένιαλ (Άλισον Γουίλιαμς) γνωρίζει στους προοδευτικούς γονείς της το νέο της μαύρο σύντροφο (Ντάνιελ Καλούγια).

6. Coco

H εμπνευσμένη από τα μεξικάνικα έθιμα περιπέτεια ενός αγοριού στη Χώρα των Νεκρών, που όχι μόνο ανεβάζει κι άλλο τον conceptual πήχυ του , αλλά συστήνει στους νεότερους θεατές το πιο δύσκολο θέμα όλων, το θάνατο, μέσα από μια εκθαμβωτικά σχεδιασμένη ιστορία που σέβεται και κατανοεί απόλυτα τις παραδόσεις μιας διαφορετικής κουλτούρας. (Για να καταλάβετε το βαθμό επιτυχίας, η εθνική υπερηφάνεια των Μεξικάνων γι’ αυτή την αμερικάνικη ταινία είναι αντίστοιχη με αυτή που θα είχαμε εμείς αν κάποιος ξένος γύριζε ένα αριστούργημα για το σουβλάκι.) Ναι, η πλοκή πατάει σε αναμενόμενα μηνύματα που έχουν συχνά προωθηθεί μέσα από τις άλλες ταινίες της Pixar, αλλά αυτό εγγυάται άλλο ένα συγκινητικό φινάλε, κομμένο και ραμμένο για όσους αγαπούν τον παππού και τη γιαγιά τους.

5. Δουνκέρκη

ΙΜΑΧ κάμερες σε φτερά αεροπλάνων, σε έναν ημι-κατεστραμμένο μώλο στην Μάγχη.Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Κρίστοφερ Νόλαν τέντωσε το όραμά του στα άκρα προκειμένου η ταινία του για τη διάσωση παγιδευμένων στις γαλλικές ακτές βρετανών στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να είναι αντάξια της παρουσίας του διάσημου ποπ σταρ Χάρι Στάιλς στο καστ. Άσχετα, όμως, με τις όποιες Directioner εμμονές του, ο πάντα φιλόδοξος σκηνοθέτης έθεσε τα πρωτοφανή κι αξιοθαύμαστα τεχνικά επιτεύγματα του επιτελείου του στην υπηρεσία μιας χρονικά σύνθετης αφήγησης που συνεχώς κεντράρει στην ωμή αγωνία και τη λαχτάρα για επιβίωση των σχεδόν ανώνυμων ηρώων.

4. Baby Driver

Ελαφρύ σαν πούπουλο, το υβρίδιο μιούζικαλ και ταινίας δράσης σκηνοθετημένο με σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό κι άψογη αίσθηση του ρυθμού από τον Έντγκαρ Ράιτ ήταν μια ευπρόσδεκτη ανάσα αγνής κινηματογραφικής διασκέδασης χωρίς συνέπειες, σε ένα τοπίο όπου εξαφανίζεται ο ήρωας του τίτλου οδηγώντας τα αυτοκίνητα απόδρασης για λογαριασμό μιας συμμορίας ληστών. Με ακουστικά στα αυτιά του για να πνίγει τους εξωτερικούς θορύβους, ο Μπέιμπι (στο πρόσωπο του Άνσελ Έγκορτ ) χορογραφεί τα κυνηγητά και τον κεραυνοβόλο ερωτά του για μια σερβιτόρα με βάση τα αμέτρητα τραγούδια που παίζουν στο iPod του ανά πάσα στιγμή.

3. The Florida Project

Παστέλ κοινωνικός ρεαλισμός; Tο 2017 είχε κι από αυτό, με την υπογραφή ενός από τους πιο συναρπαστικούς σκηνοθέτες στο σύγχρονο σινεμά, του Σον Μπέικερ. Δυο βήματα από το «πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο» την Disney World στην Φλόριντα, η 6χρονη Μούνι ζει με τη μητέρα της σε ένα φτηνό, χρωματιστό μοτέλ κάνοντας σκανταλιές κι αναστατώνοντας τους υπόλοιπους ενοίκους, ενώ οι ενήλικες, από την απρόβλεπτη μαμά της ως τον καλόκαρδο υπεύθυνο του ξενοδοχείου (ο Γουίλεμ Νταφόε επιτέλους κατάλαβε ότι αν θέλει να πάρει κι αυτός ένα Όσκαρ πρέπει να σταματήσει να παίζει ψυχοπαθείς), αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα. Με τις προηγούμενες ταινίες του, όπως το γυρισμένο σε iPhone Tangerine για την απίθανη παραμονή Χριστουγέννων δύο trans ιερόδουλων, ο Μπέικερ είχε αποδείξει ότι μπορεί με επιδεξιότητα κι ευαισθησία να στρέψει το βλέμμα του σε περιθωριακές φιγούρες. Εδώ καταφέρνει με ακροβατική ακρίβεια να ισορροπήσει πολλαπλές οπτικές με ειλικρινή περιέργεια και συμπάθεια, χωρίς ίχνος συγκατάβασης και εξιδανίκευσης της φτώχειας των ηρώων του, και βάζει το όνομά του στο Κύπελλο της Φωτιάς με τους μεγάλους ουμανιστές του σινεμά, από τον Ρενουάρ ως τον Όζου.

2. Μια Πόλη Δίπλα στην Θάλασσα

Αυτό το κρυστάλλινο πορτρέτο ενός ανθρώπου που κουβαλάει το αφόρητο βάρος των τύψεων και της απώλειας μετά από ένα τραγικό συμβάν μάς προκαλεί να το περιγράψουμε με κουλτουριάρικες λέξεις όπως «σπουδή» και «ψυχογράφημα».Ο πρωταγωνιστής βασανίζεται από την ανεπάρκειά του και τις σκληρές συνέπειες -όχι της ταυτότητάς του, όπως στο Moonlight (μια άλλη οσκαρική ταινία από την αρχή της χρονιάς που θα ανήκε σε αυτή τη λίστα αν υπήρχε χώρος για μερικές θέσεις ακόμα) αλλά του λάθους του – και ο Κένεθ Λόνεργκαν που σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο σκάβει βαθιά για να εντοπίσει το πόσο ανθρώπινες και φυσιολογικές είναι οι ατέλειές μας. Από τα δύο Όσκαρ με τα οποία βραβεύτηκε φέτος, πρωτότυπου σεναρίου και Α’ ανδρικού ρόλου για τον Κέισι Άφλεκ, το τελευταίο δεν θα είχε ελπίδες να το κερδίσει στην επόμενη απονομή, αφού το τωρινό κλίμα στο Χόλιγουντ σβήνει τις γκρίζες ζώνες για τους κατηγορούμενους για σεξουαλική παρενόχληση. Από την άλλη, ο Λόνεργκαν θα κέρδιζε κατ’ εξακολούθηση, αφού στη μικρή φιλμογραφία του υπάρχουν μόνο αριστουργήματα (Στηρίξου Πάνω Μου, Margaret) – και το Μια Πόλη Δίπλα στη Θάλασσα είναι το σπουδαιότερο.

1. Blade Runner 2049

Τουλάχιστον κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ ότι δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στον κινηματογραφικό κανόνα “show, don’t tell” όταν ανέλαβε να συνεχίσει την ιστορία ενός από τα πιο εμβληματικά sci-fi δημιουργήματα όλων των εποχών, ενώνοντας δύο φουρνιές blade runners (Ράιαν Γκόσλινγκ, Χάρισον Φορντ) με ένα μυστικό που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία ανθρώπων και ανδροειδών για πάντα. Ένα ποιητικό κατασκεύασμα επιστημονικής φαντασίας αρνείται να βιαστεί να δώσει απαντήσεις πριν σιγουρευτεί ότι έχει υπερπροσφέρει ασύλληπτα όμορφες εικόνες. Ενα αδιαφιλονίκητο αριστούργημα ύψιστης αισθητικής για την ανθρώπινη ταυτότητα, την αντίληψη της πραγματικότητας, την ύπαρξη της ψυχής και το ανεξήγητο ακόμα και για τις εξελιγμένες μελλοντικές γενιές hotness του Ράιαν Γκόσλινγκ.

#ταινίες #2017 #καλύτερες